شاخص‌های بلوغ
رنگ پوست از سبز تیره به سبز روشن با مقداری زرد در انتهای گلگاه (تجزیه رنگی) تغییر می‌کند. پاپایاها معمولاً زمانی که میوه 25 % زرد رنگ می‌شوند، برای صادرات برداشت می‌شوند و یا زمانی که 50% یا 75% میوه به زرد تغییر رنگ داده، برای بازارهای محلی برداشت می‌شوند. با رسیدن پاپایاها، رنگ گوشت از سبز به زرد یا قرمز تغییر می‌کند (بستگی به رقم دارد). با توجه به استانداردهای هاوایی، حداقل 11/5 درصد مواد جامد محلول مورد نیاز است. |
شاخص‌های کیفیت
- پاپایاهایی که در زمان برداشت، رنگ آنها 25درصد زرد تا کاملاً زرد شده‌اند نسبت به پاپایاهای سبز بالغ تا 25 درصد رنگ زرد معمولا طعم بهتری دارند، زیرا بعد از برداشت شیرینی آنها افزایش نمی‌یابد.
- یکنواختی در اندازه و رنگ، سفتی، عاری‌بودن از نقص‌هایی مانند: آفتاب سوختگی، خراشیدگی پوست، پوست‌مردگی، خسارت حشرات و لکه‌های رنگی، عاری‌بودن از پوسیدگی
دما و رطوبت نسبی بهینه انبار
دمای بهینه: 13 درجه سانتی‌گراد (55 درجه فارنهایت) برای پاپایای سبز بالغ (1/3 زرد )
10 درجه سانتی‌گراد (50 درجه فارنهایت) برای پاپایای نیمه‌رسیده (1/4 تا 1/2 زرد )
7 درجه سانتی‌گراد (45 درجه فارنهایت) برای پاپایای رسیده (1/2 زرد )
رطوبت نسبی: 9۵-9۰ %
نرخ تنفس
15°C (59°F) | 13°C (55°F) | 10°C (50°F) | 7°C (45°F) | دما |
13-35 | 10-12 | 4-6 | 3-5 | ml CO2/kg·hr |
دی‌اکسید کربن تولید شده (ml/kg/hr) را در 440 ضرب کنید، تا تولید گرما برحسب Btu / ton / day به‌دست آورید و یا در 122 ضرب کنید تا گرمای تولیدی برحسب کیلوکالری / تن/ روز را به‌دست آورید.
نرخ تولید اتیلن
15°C (59°F) | 13°C (55°F) | 10°C (50°F) | 7°C (45°F) | دما |
1-15 | 0/5-8 | 0/2-4 | 0/1-2 | µl C2H2/kg·hr |
پاسخ به اتیلن
قرار گرفتن پاپایاها که در مرحله 25% تغییر رنگ به زرد برداشت شده‌اند، در معرض 100پی‌پی ام اتیلن در دمای 20 تا 25 درجه سانتی‌گراد (68 تا 77 درجه فارنهایت) و رطوبت نسبی 95-90 درصد به مدت 24 تا 48 ساعت منجر به رسیدن سریع‌تر و یکنواخت‌تر میشود (زردی پوست و نرم‌شدن گوشت بهبود می‌یابد، اما روی عطر و طعم تأثیر چندانی ندارد).
پاسخ به اتمسفر کنترل‌شده
- CA بهینه: 5-3 درصد اکسیژن و 8-5 درصد دی‌اکسیدکربن
- از مزایای CA می‌توان به تأخیر انداختن رسیدگی و حفظ سفتی میوه اشاره کرد.
- طول عمر پس از برداشت در 13 درجه سانتی‌گراد (55 درجه فارنهایت): 2 تا 4 هفته در اتمسفر معمولی و 3 تا 5 هفته در اتمسفر کنترل‌شده که بستگی به رقم و مرحله رسیدن در زمان برداشت دارد.
- میوه‌ها نباید در معرض اکسیژن کمتر از 2 درصد و یا دی‌اکسید کربن بیشتر از 8 درصد قرار گیرند، زیرا احتمال ایجاد طعم‌های نامطبوع و رسیدگی غیریکنواخت وجود دارد.
ناهنجاری‌های فیزیولوژیکی
ساییدگی پوست: در اثر ایجاد این عارضه، لکه‌های رنگی به صورت بخش‌های سبز مجزا (بخش‌هایی از پوست کاملاً سبز می‌ماند و فرو رفته است) است و از دست‌دهی آب را تسریع می‌کند. خسارت‌های مکانیکی ساییدگی و سوراخ‌شدن از خسارت ضربه در پاپایا اهمیت بیشتری دارد.
خسارت سرمازدگی: علائم شامل پوست‌مردگی سطحی، لکه‌های رنگی، رسیدن غیریکنواخت، سوختگی پوست، نواحی مرکزی سخت (مناطق سخت در گوشت در اطراف دستجات آوندی)، آب‌گزیدگی در بافت‌ها و افزایش حساسیت به پوسیدگی. افزایش پوسیدگی آلترناریا در پاپایاهای سبز بالغ که به مدت 4 روز در دمای 2 درجه سانتی‌گراد، 6 روز در 5 درجه سانتی‌گراد، 10 روز در 7/5 درجه سانتی‌گراد یا 14 روز در 10 درجه سانتی‌گراد نگهداری می‌شوند، مشاهده شد. حساسیت به خسارت سرمازدگی در میان ارقام متغیر است و در پاپایای سبز بالغ از پاپایای رسیده بیشتر است (10 در مقابل 17 روز در دمای 2 درجه سانتی‌گراد؛ 20 در مقابل 26 روز در دمای7/5 درجه سانتی‌گراد).
خسارت گرما: قرار گرفتن پاپایا در معرض دمای بالاتر از 30 درجه سانتی‌گراد (86 درجه فارنهایت) برای بیش از 10 روز یا در ترکیب دما و زمان فراتر از موارد مورد نیاز برای پوسیدگی و یا کنترل حشرات منجر به خسارت گرما میشود (رسیدن غیریکنواخت، لکه‌های رنگی، رنگ ضعیف، نرم‌شدن غیرطبیعی، فرورفتگی سطحی، پوسیدگی سریع). خنک‌سازی سریع تا دمای 13 درجه سانتی‌گراد (55 درجه فارنهایت) پس از عملیات حرارتی آسیب گرمایی را به حداقل می‌رساند. 2 درجه سانتی‌گراد؛ 20 روز در مقابل 26 روز در 7/5 درجه سانتی‌گراد.
ناهنجاری‌های پاتولوژیک
آنتراکنوز: با Colletotrichum gloesporioides ایجاد میشود، علت اصلی تلفات پس از برداشت محصول است. علائم نهفته بیماری در پاپایاهای نارس، با رسیدن میوه‌ها ظاهر میشود. خسارات به‌صورت ضایعات کوچک، قهوه‌ای، سطحی و آب‌گزیده ظاهر می‌شوند که ممکن است قطر آنها به 2/5 سانتی‌متر (1 اینچ) یا بیشتر برسد.
پوسیدگی سیاه در محل اتصال میوه به دمگل: ناشی از حمله Phoma caricae-papayae به دمگل میوه است. بعد از برداشت، خسارت بیماری روی میوه‌ها در محل اتصال میوه به دمگل ساقه ظاهر میشود که قهوه‌ای تیره تا سیاه میشود. پوسیدگی سیاه در محل اتصال میوه به دمگل دیگر توسط Lasiodiplodia theobromae ایجاد میشود.
پوسیدگی فوموپسیس: ناشی از Phomopsis caricae-papayae از محل اتصال میوه به دمگل یا آسیب پوست میوه شروع میشود و می‌تواند به سرعت در میوه‌های رسیده توسعه یابد؛ بافت مورد حمله کمی نرم و تیره میشود.
پوسیدگی فیتوفترایی در محل اتصال میوه به دمگل: ناشی از قارچ Phytophthora nicotianae var. parasitica است که از مناطقی آب گزیده شروع شده و به دنبال آن، این ناحیه به وسیله‌ی میسلیوم سفید پوشیده میشود.
پوسیدگی آلترناریایی: ناشی از قارچ Alternaria alternata است که به‌دنبال خسارت سرمازدگی بر روی پاپایاهایی که در دمای زیر 12 درجه سانتی‌گراد (54 درجه فارنهایت) نگهداری می‌شوند، ایجاد میشود.
راهنمای عکس پس از برداشت
بلوغ و کیفیت
تصاویر ناهنجاری‌ها
