شاخص‌های بلوغ
- فلفل سبز: اندازه، سفتی و رنگ میوه
- فلفل‌های رنگی: حداقل 50 درصد رنگ گرفتگی
شاخص‌های کیفیت
- شکل، اندازه و رنگ یکنواخت معمولی برای واریته
- سفتی
- عاری از نقص‌هایی مانند ترک‌خوردگی، پوسیدگی و آفتاب سوختگی
دما و رطوبت نسبی بهینه انبار
فلفل باید به‌منظور کاهش از دست‌دادن آب در در اسرع وقت خنک شود. فلفل‌های که در دمای بالای 5/7 درجه سانتی‌گراد(45 درجه فارنهایت) نگهداری می‌شوند بیشتر در معرض از دست‌دادن آب و چروکیدگی قرار دارند. انبار در دمای 5/7 درجه سانتی‌گراد برای به‌حداکثر رساندن عمر انبارداری (3-5 هفته) مناسب است. فلفل‌ها را می‌توان در دمای 5 درجه سانتی‌گراد (41 درجه فارنهایت) به‌مدت 2 هفته نگهداری کرد و اگرچه این امر از دست‌دادن آب را کاهش می‌دهد، پس از آن دوره خسارت سرمازدگی ظاهر می‌شود. علائم آسیب ناشی از سرمازدگی شامل فرورفتگی، پوسیدگی، تغیر رنگ حفره بذر، نرم‌شدن بدون از دست‌دادن آب است.
رطوبت نسبی بهینه بیشتر از 95 درصد، سفتی فلفل ارتباط مستقیمی با از دست‌دادن آب دارد.
نرخ تنفس
| دما | 5°C (41°F) | 10°C (50°F) | 20°C (68°F) | ||
| ml CO2/kg·hr | 3-4 | 5-8 | 18-20 |
برای محاسبه تولید گرما، کربن‌دی اکسید تولید شده (ml/kg/hr) را در 440 ضرب کنید، برحسب Btu / ton / day را به‌دست آورید یا در 122 ضرب کنید تا برحسب کیلوکالری / تن/ روز را به‌دست آورید.
نرخ تولید اتیلن
فلفل دلمه‌ای رفتار نافرازگرا داشته و سطوح بسیار کمی اتیلن تولید می‌کند: 0/2 – 0/1 میکرو لیتر برکیلوگرم در ساعت در دمای 20 – 10 درجه سانتی‌گراد (68 – 50 درجه فارنهایت)
پاسخ به اتیلن
فلفل دلمه‌ای واکنش بسیار کمی به اتیلن نشان می‌دهد. برای تسریع رسیدن یا تغییر رنگ، نگه‌داشتن فلفل‌های نیمه‌رنگی در دمای گرم 25-20 درجه سانتی‌گراد (77-68 درجه فارنهایت) با رطوبت بالا (بیش از 95٪) موثرترین کار است.
پاسخ به اتمسفر کنترل‌شده
فلفل دلمه‌ای معمولا واکنش خوبی به اتسمفر کنترل‌شده نشان نمی‌دهد. اکسیژن اتمسفری کم (5-2 درصد) به‌تنهایی تأثیر کمی بر کیفیت دارند و دی اکسیدکربن اتمسفری بالا (5 درصد) می‌توانند به فلفل‌ها آسیب بزنند (خرد شدن، تغییر رنگ، نرم‌شدن) به‌خصوص اگر آنها در دمای زیر 10 درجه سانتی‌گراد (50 درجه فارنهایت) نگهداری شوند. اتمسفر حاوی 5% دی اکسیدکربن و 3% اکسیژن برای فلفل قرمز مفیدتر از فلفل سبز بود که در دمای 5 درجه سانتی‌گراد (41 درجه فارنهایت) تا 10 درجه سانتی‌گراد (50 درجه فارنهایت) به مدت 3-4 هفته نگهداری می‌شوند.
ناهنجاری‌های فیزیولوژیکی
پوسیدگی گلکاه: این اختلال به‌صورت یک تغییر رنگ خفیف یا یک ضایعه شدید تیره فرورفته در انتهای گلگاه رخ می‌دهد. به‌دلیل کمبود موقت آب و کلسیم ایجاد می‌شود و ممکن است در شرایط دمای بالا زمانیکه فلفل‌ها به‌سرعت در حال رشد هستند رخ دهد.
لکه فلفل: این اختلال به‌صورت ضایعات لکه مانندی ظاهر می‌شود که به دیواره میوه نفوذ می‌کنند. علت ناشناخته است؛ برخی از واریته‌ها نسبت به بقیه حساس‌ترند.
خسارت سرمازدگی: علائم آسیب ناشی از سرمازدگی شامل فرورفتگی سطح، نواحی آب گزیده، پوسیدگی (به ویژه آلترناریا) و تغییر رنگ حفره بذر است.
ناهنجاری‌های پاتولوژیک
در فلفل دلمه‌ای کاشته شده در کالیفرنیا، رایج‌ترین میکروارگانیسم‌ها، پوسیدگی بوتریتیس، آلترناریا و پوسیدگی‌های نرم با منشأ قارچی و باکتریایی هستند.
پوسیدگی ناشی از کپک خاکستری یا بوتریتیس: این یک ارگانیسم رایج پوسیدگی در فلفل است. بهداشت مزرعه و جلوگیری از زخم روی میوه به کاهش بروز آن کمک می‌کند. بوتریتیس به‌خوبی در دماهای توصیه شده انبار رشد می‌کند. سطوح بالای CO2 (بیش از 10%) می‌تواند بوتریتیس را که به فلفل آسیب می‌رساند را کنترل کند. غوطه‌ور کردن فلفل در آب داغ (آب 55 درجه سانتی‌گراد به مدت 4 دقیقه) بدون آسیب به میوه می‌تواند به طور مؤثری به کنترل پوسیدگی ناشی از بوتریتیس کمک کند.
پوسیدگی ناشی از آلترناریا: وجود پوسیدگی سیاه آلترناریا، به‌ویژه در انتهای ساقه فلفل، نشانه خسارت سرمازدگی است، بهترین اقدام برای کنترل، نگهداری در دمای 2/7 درجه سانتی‌گراد (45 درجه فارنهایت) است.
پوسیدگی نرم باکتریایی: نواحی پوسیده نرم می‌توانند توسط چندین باکتری ایجاد شوند که به بافت آسیب‌دیده حمله می‌کنند. پوسیدگی نرم همچنین می‌تواند در فلفل‌های شسته‌شده یا خنک‌شده با آب که در آن بهداشت آب ناکافی است، رایج باشد.
سایر نقص‌های رایج پس از برداشت
آسیب مکانیکی (خرد شدن، سوراخ‌شدن ساقه، ترک خوردگی و غیره) در فلفل بسیار شایع است، آسیب فیزیکی نه تنها کیفیت ظاهری میوه فلفل را کاهش می‌دهد، بلکه باعث افزایش از دست‌دادن وزن و پوسیدگی میوه نیز خواهد شد.
راهنمای عکس پس از برداشت
بلوغ و کیفیت
ناهنجاری‌ها
