شاخص‌های بلوغ
نسبت مواد جامد محلول به اسید 8 یا بیشتر و رنگ زرد نارنجی حداقل در 25 % سطح میوه یا نسبت مواد جامد محلول به اسید 10 یا بیشتر و رنگ سبز-زرد در 25% یا بیشتر سطح میوه است.
شاخص‌های کیفیت
- شدت و یکنواختی رنگ، سفتی،اندازه، شکل، صافی
- عاری از پوسیدگی
- عاری از نقص‌ها، شامل: آسیب‌های فیزیکی (ساییدگی و کبودی)، لکه‌ها و تغییر رنگ پوست، آسیب یخ‌زدگی، خسارت سرمازدگی و آسیب حشرات
- کیفیت طعم به نسبت مواد جامد محلول به اسید و عدم وجود ترکیبات غیرمطبوع از جمله متابولیت‌های تخمیری مربوط می‌شود.
دما و رطوبت نسبی بهینه انبار
دمای بهینه: ۸-۳ درجه سانتی‌گراد (46-38 درجه فارنهایت) برای 3 ماه، بسته به رقم، مرحله بلوغ و رسیدن در منطقه برداشت و تولید. برخی از ارقام پرورش یافته فلوریدا را میتوان در 1-0 درجه سانتی‌گراد (32-34 درجه فارنهایت) نگهداری کرد. پرتقال‌های والنسیا در آریزونا باید در دمای 9 درجه سانتی‌گراد (48 درجه فارنهایت) نگهداری شوند.
رطوبت نسبی: ۹۵-۹۰ % .
نرخ تنفس
20°C (68°F) | 15°C (59°F) | 10°C (50°F) | 5°C (41°F) | دما |
17-11 | 12-6 | 5-3 | 4-2 | ml CO2/kg·hr |
دی اکسید کربن تولید شده (ml/kg/hr) را در 440 ضرب کنید،تا تولید گرما برحسب Btu / ton / day به‌دست آورید و یا در 122 ضرب کنید تا گرمای تولیدی برحسب کیلوکالری / تن/ روز را به‌دست آورید.
نرخ تولید اتیلن
کمتر از 0/1 میکرولیتر درکیلوگرم ساعت در 20 درجه سانتی‌گراد (68 درجه فارنهایت)
پاسخ به اتیلن
قرار گرفتن در معرض 10-1 پی‌پی ام اتیلن به مدت 3-1 روز در 30-20 درجه سانتی‌گراد (86-68 درجه فارنهایت) ممکن است برای سبززدایی پرتقال استفاده شود. این تیمار بر کیفیت داخلی (از جمله نسبت مواد جامد محلول به اسید) تأثیر نمی‌گذارد و ممکن است روند زوال و پوسیدگی را تسریع کند.
پاسخ به اتمسفر کنترل‌شده
ترکیبی از 10-5 درصد اکسیژن و 5-0 درصد دی اکسیدکربن می‌تواند برای به تأخیر انداختن پیری و حفظ سفتی مفید باشد، اما تأثیر قابل توجهی در بروز و شدت پوسیدگی ندارد، که عامل محدودکننده برای نگهداری طولانی مدت پرتقال است. سطوح قارچ‌کش (15-10درصد) CO2 مورد استفاده قرار نمی‌گیرد زیرا ممکن است به دلیل تجمع متابولیت‌های تخمیری باعث ایجاد طعم غیرطبیعی شود. استفاده تجاری از CA برای پرتقال در حین نگهداری و جابه‌جایی بسیار محدود است.
ناهنجاری‌های فیزیولوژیکی
خسارت سرمازدگی: علائم شامل فرورفتگی، لکه قهوه‌ای و افزایش پوسیدگی است. حداقل درجه حرارت ایمن بستگی به رقم، سطح تولید و مرحله بلوغ در مرحله برداشت دارد. در صورت به‌حداقل رساندن از دست‌دهی آب (با واکس‌زدن یا بسته‌بندی فیلم) و کنترل قارچ‌های پوسیدگی (با استفاده از قارچ‌کش‌ها و یا آنتاگونیست‌های بیولوژیکی) میتوان شدت علائم را کاهش داد.
خرابی پوست ساقه: علائم آن شامل چروکیدگی و صدمه به پوست در اطراف ساقه به‌دلیل افزایش سن است.
لکه روغنی (اولئوسلوز): برداشت و جابه جایی پرتقال‌های متورم می‌تواند منجر به ترشح اسانس روغنی شود که به بافت‌های اطراف آسیب می‌رساند. بنابراین، پرتقال را نباید در حالت کامل مرطوب مانند: صبح زود و بلافاصله بعد از باران یا آبیاری برداشت کرد.
لکه‌شدن پوست: این اختلال ناشی از بلوغ بیش از حد در زمان برداشت است. میتوان آن را با استفاده از اسید جیبرلیک قبل از برداشت که پیری را به تأخیر می‌اندازد کاهش داد.
ناهنجاری‌های پاتولوژیک
مهمترین بیماری‌ها: کپک سبز (Penicillium digitatum)، کپک خاکستری (Penicillium italicum)،پوسیدگی انتهای ساقه فوموفیسیس (Phomopsis citri)، پوسیدگی انتهای ساقه (Lasiodiplodia theobromae)، پوسیدگی قهوه‌ایی (Phytophthora citrophthora) و پوسیدگی ترش (Geotrichum candidum)
روش‌های کنترل
- به‌حداقل رساندن آسیب‌های فیزیکی در هنگام برداشت و جابجایی.
- تیمار با قارچ‌کش‌های پس از برداشت و یا آنتاگونیست‌های بیولوژیکی، همچنین میتوان از عملیات حرارتی استفاده کرد.
- خنک‌سازی سریع و متعاقب آن حفظ دمای مطلوب و رطوبت نسبی در طول عملیات بازاریابی.
- حذف و یا ممانعت اتیلن.
- روش‌های بهداشتی مؤثر در طول جابجایی پس از برداشت.
راهنمای عکس پس از برداشت
تصاویر ناهنجاری ها
